Laatst was ik op een feestje. Het feestje was op een zaterdag en toevallig exact op mijn 20-weken mijlpaal. Bij het benoemen daarvan keek ik iedereen verbaasd naar mijn buik. ‘Maar zo ver lijk je nog helemaal niet!’
Dit is wat er gebeurt als je 20 weken zwanger bent van je eerste kindje en mensen zeggen dat er iets raar is aan de omvang van je buik:
(op volgorde)
- Je bent bang dat je kindje misschien niet goed groeit
- Je voelt je een slechte moeder omdat je dit zelf niet eerder hebt opgemerkt
- Je maakt je zorgen of je buik wel de veilige omgeving is die het zou moeten zijn
- Je gaat eens nadenken over de mensen die dit tegen je zeggen
- Je realiseert je dat dit voornamelijk mensen zijn die er al een zwangerschap op hebben zitten
- Je bedenkt dat zij vermoedelijk al vergeten zijn hoe het was bij die eerste keer
- Je krijgt in de gaten dat veel van hen zelfs al een tweede hebben of die verwachten
- Je weet dat zij vergeten zijn dat het bij de eerste langer duurde voordat het buikje kwam dan bij de tweede
- Je merkt dat ook mensen zonder baby een beeld hebben bij zwangere vrouwen waarin van begin tot eind een skippybal onder de jurkjes zit
- Je denkt na over de komende 20 weken, waarin je baby nog veel harder gaat groeien, en je buik dus ook
- Je bent blij dat je nog een bescheiden buikje hebt
- Je bent trots op je buik en de baby in de buik