Zo. Even een nieuwe reeks opstarten. Want die blijmakers moet je toch ergens onder kunnen brengen. En ik durf wel te stellen dat we een leven na corona bereikt hebben. Al zijn de restanten uit dat tijdperk nog op veel plekken zichtbaar én voelbaar.
Wat me blij maakte de afgelopen weken?
– De geur van vers gemaaid gras, uitwaaierend over de weilanden
– Dat we naar het startpunt van een nieuwe wandeling reden en de jongens achterin heel hard ZiggZagg en Automatisch meezongen
– Hoe mooi en verrassend de nieuwe wandeling was. Drenthe is echt de mooiste, meest diverse, provincie van Nederland.
– Dat we in Drenthe wonen
– Een koude rosé in de zon aan het eind van de middag, terwijl de man de tent opzet
– De kinderen die op de camping mee gaan om dieren te voeren en zomaar opeens anderhalf uur wegblijven en ons helemaal niet nodig hebben
– Dat ze, na anderhalf uur, langs de tent lopen, met een kalfje en een geit aan een touw, met de gróótste glimlach op hun gezicht
– Vrienden die houden van lekker eten en op de camping de hele dag zorgen voor goed voedsel
– Witlof met blauwe kaas en spek van de barbecue, gegrilde groene asperges, bavette boven het houtvuur en voor de lunch een sandwich Philly steak
– Samen met de man spullen van de kavel sjouwen (om de boel vrij te maken voor de man van het grondverzet) en dan daarna samen een biertje drinken
– De tijd en ruimte die ik in mijn nieuwe werk heb om ná te denken over de dingen die we doen
– Modern Family
– Begonnen aan een nieuw boek van Isabel Allende en dat ik hem nu eigenlijk al niet meer weg wil leggen
– Voorpret voor yet another kampeerweekend
– De geur van zonnebrand en warm zand in de haren van de jongens
– Dat het eindelijk zomer is
Energievreters waren er, in kleine getale, zeker ook
– Dat ik zo onrustig slaap, al weken, en ik niet goed weet waarom
– De eeuwige strijd van de kinderen, want alles draait om wie het eerste is of het meeste heeft of wie voorop loopt
– Hoe goed ik ook na heb gedacht over de dingen die ik doe, er altijd wel iets is dat ik vergeet – of wat niet lukt
– Dat nr. 2 het ongekende talent bezit om zo onder mijn huid te kruipen en het bloed onder mijn nagels vandaan te halen, dat ik binnen een paar seconden volledig kan ontploffen
– Hoe makkelijk een uitspraak kan leiden tot een misverstand en dat mensen daar dan door gekwetst worden
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik aan de blijmakers nog wel een stuk of tien kan toevoegen. Dus ik denk dat het wel goed met me gaat, zo de balans opmakend. Al wiebelt het wel na nachten dat ik echt slecht slaap. Misschien schrijf ik daar binnenkort wel weer iets over. Nu eerst genieten van nog meer zon en weer de tent opzetten met lieve mensen om me heen. Het zwembadje gaat mee – en Isabel Allende ook. Lijkt wel zomer.