‘Kom maar mee mama,’ sommeert de kleine man. Vriendelijk, doch dwingend. Er moet gespeeld worden! Hij gaat me voor en klimschuift door het zand, een duin op. ‘Kijk, hier is het,’ zegt hij als we boven zijn. ‘Dit is de verjaardagsberg.’
We zijn op Schiermonnikoog, een dagje weg. Weg van klussen in het huis, spullen opruimen zodat kijkers die het willen kopen zich kunnen voorstellen hoe het is om in ons thuis te wonen. De zon schijnt, de wind waait en de man en nr. 2 liggen te tukken in een duinpan. Ik ben met nr. 1 op avontuur.
Hij is de politieman en ik ben de boef. Gevangen, welteverstaan. Zorgvuldig houdt hij mijn polsen vast en zet me neer, boven op de berg, tussen het duingras. Een aangenaam plekje. ‘Vandaag is het je verjaardag!’ roept hij enthousiast. Dit is namelijk de verjaardagsgevangenis, leer ik gaandeweg. Want ook als boeven jarig zijn, mag dat gevierd worden. We mogen zelfs naar de winkel om een cadeautje te kopen.
Op blote voeten glijden we door het hete zand, naar de rand van de duinen, want tussen de bosjes is de speelgoedwinkel. Nr. 1 koopt alle politiespullen voor me, en rekent keurig af bij de mevrouw. Nu kunnen we taart eten, dus terug de berg op. Tevreden zitten we tegenover elkaar, de politieagent en de boef – voor één keer zijn de rollen even omgedraaid. We kijken naar de zee, blazen de kaarsjes uit en eten grote stukken luchttaart.
Het is echt een beetje feest.