Het lijkt tegenwoordig een compliment als mensen zeggen dat je niets bent veranderd na het krijgen van een kind. Maar is het dat ook? Immers, een kind verandert alles. Dan kun je toch niet verwachten dat je zelf helemaal niet anders bent?
Ik ben groot reisliefhebber, hou van een wijntje en concerten, spontaan borrelen of uit eten gaan en lekker ad hoc besluiten om toch dat weekend te gaan kamperen. Allemaal dingen die een stuk lastiger zijn als je eenmaal een kind aan je gezin hebt toegevoegd.
In de Ouders van Nu (don’t ask) stond een heel artikel over hoe kinderen alles veranderen – en waarom dat niet erg is. Maar bovenal las ik dat ouders van nu (haha) het heel moeilijk vinden om de balans te vinden tussen de persoon die ze waren en de persoon die ze nu zijn. Met name moeders hebben hier moeite mee. We moeten de balans zoeken en vooral manieren vinden om het ‘oude’ leven met het nieuwe te verenigen. Waar stopt de vrouw in mij en waar begint de moeder? Het is zo herkenbaar, ik worstel er zelf ook ontzettend mee. Kunnen we, juist daarom, niet eens hardop zeggen; ik ben niet meer de oude? Ik ben niet meer de persoon die ik negen maanden geleden nog wel was?
Het lijkt alsof je nu je kind moet gebruiken als excuus voor alles dat je niet meer kunt of dat meer moeite kost, maar het is gewoon je eigen keuze geweest om moeder te worden. Wij, moeders, wíllen dit. Wij willen een kind. Wij willen een gezin. Wij willen, dus, verandering.
- Nee, ik kan niet meer zomaar spontaan blijven hangen voor nog een wijntje.
- Nee, ik vind het niet meer leuk om tot 06.00u ’s ochtends in de kroeg te staan.
- Nee, ik slaap liever niet in een koepeltent op een festival.
- Nee, ik heb doordeweeks ’s avonds geen tijd voor iemand anders dan mijn eigen gezin.
- Nee, ik kan niet rustig kletsen als mijn baby onrustig ligt te huilen in zijn bedje.
- Nee, ik heb geen roadtrips in een hippe minibus gepland met mijn pasgeboren baby.
Dat maakt me niet opeens een volledig ander persoon. Want:
- JA, ik kan nog steeds gewoon een wijntje drinken op een duidelijk afgesproken moment.
- JA, ik vind het heerlijk om de kroeg in te gaan op een degelijker tijdstip.
- JA, ik slaap prima in een hotel of luxe tent op Oerol.
- JA, ik kan in het weekend uitstekend afspreken, al vanaf 07.00u ’s ochtends.
- JA, ik kan een gesprek voeren als mijn baby slaapt, wakker is of ergens anders is.
- JA, ik ga op (een verre) reis als mijn kind wat ouder is.
Laten we onszelf niet voor de gek houden. Een kind willen, is verandering willen. Dus probeer dat te accepteren. Begrijp me niet verkeerd, het is een moeilijke balans. Maar dat het anders is, is niet erg. En iedereen die dat wel vindt, weet niet wie je daadwerkelijk bent.