Al veel te lang heb ik geen tijd gemaakt om te schrijven. Inspiratie genoeg hoor, in mijn hoofd zijn tientallen stukjes al half geschreven; zoetsappige mijlpalen van nr. 2 en helse gevoelens van wanhoop over de peuterpuberteit van nr. 1. Nieuwe vormen van vermoeidheid – of hoe de angst voor vermoeidheid minstens zo zwaar is als slapeloze nachten zelf. Dromerige terugblikken op wandelingen en die ene fijne zondagochtend. Er was genoeg om over te schrijven, alleen heb ik mezelf nooit zo ver gekregen.
Maar nu is het dinsdag 12 januari 2021 en is zojuist de lockdown verlengd tot zeker 9 februari. En vanaf vandaag ben ik iemand die via MS Teams voor haar collega’s een traantje heeft gelaten omdat het soms allemaal teveel is. Vandaag valt mijn vermoeidheid in het niets bij de landelijke zucht van ellende. Want potverdorie zeg, nog eens drie weken erbij.
Er zijn niet genoeg series op Netflix, niet genoeg films op Disney+ om zelfs maar in de buurt te komen van de waarde van een goed gesprek, lachend, wijn drinkend, met net even je hand op die van een ander. De semi-grappige aanhakers zijn allemaal al wel langsgekomen op sociale media en de humor van ondernemers om zich door deze crisis heen te slaan verzuurt zienderogen.
Dus nu zit ik aan de keukentafel, klap de laptop open, draai Hallelujah omdat je toch ergens mee moet kunnen schreeuwen en zet voort waar ik op 15 mei 2020 mee gestopt ben. Liefde in tijden van corona. #47. Komen ze.
Blijmakers
- Dat nr. 2 zijn armpjes naar je uitstrekt, vol overtuiging zijn handjes in je wangen knijpt en je gezicht naar zich toe trekt om je een kusje te geven (ofwel; je neus op te eten)
- Dat nr. 1 zo snel leert praten dat ik het jammer vind dat hij opeens begint te articuleren
- De schaterlach van nr. 1
- Dat er altijd genoeg te wandelen is
- Dat er lieve vriendinnen zijn om mee te wandelen
- Die eerste cappuccino in de ochtend
- Boeken van Arthur Japin. En het boek: De Jongen, de Mol, de Vos en het Paard.
- Disney+ op de bank, onder een dekentje, met nr. 1 en een bakje chips
- De stralende lach van nr. 2
- Het getik van de regen op het dak
- Dat de verwarming eindelijk is gemaakt
- Dat de man schijnbaar superskills heeft op de naaimachine en onze gordijnen heeft ingekort
Energievreters
- Dat we op het werk getroffen worden door uitbraak na uitbraak, terwijl de vaccins op een steenworp afstand zijn
- Dat ik voor het eerst echt stress ervaar en dat moeilijk onder controle kan krijgen
- Eindeloze regen en grijzige grauwigheid
- Dat dagen soms steeds meer voelen als een herhaling van een reeks handelingen
- Dat vriendschappen op scherp worden gezet of gewoon verslappen omdat je ze niet kunt voeden
- Dat ik niet alle mensen die ik liefheb vast kan houden. Het begint bijna fysiek pijn te doen
- Ik mis de Hema
Maar goed, kop d’r veur, op naar het licht aan het eind van de lockdown. Dus hebben de man en ik the great corona bucket list opgesteld om de komende weken door te komen. Spoiler alert; er staat veel eten op de lijst.
Mooi hoor Joepje. Keep ‘m coming!!