Ladies and gentlemen, we got him. De naam voor de nieuwe kleine man. En dat is echt heel erg leuk. Vooral omdat we bij de kleine man zelfs ná de geboorte een dag bedenktijd nodig hadden, is dit extra bijzonder.
Was het een meisje geweest, dan hadden we het vanaf het begin geweten. Dat weten we namelijk al een jaar of vijf. De meisjesnaam hadden we al bedacht voordat we überhaupt wisten of we echt samen kinderen zouden krijgen.
Maar goed, het is geen meisje.
De nieuwe kleine man is, logischerwijs, een jongen. Dus gingen de notitieboekjes weer open, werd de Kinder-app geïnstalleerd en letten we bij gesprekken en series extra goed op de mannennamen.
Al vrij snel kwam er een favoriet uit. Sterker nog, we dachten dat we hem hadden. Er was simpelweg geen andere naam die dichter in de buurt kwam. Dit kind, wisten we zeker, moest deze naam dragen. Maar toch. Toch kwamen we de naam wel heel veel tegen. En stond ie wel heel erg hoog op alle ‘populaire babynamenlijstjes’. Naarmate de nieuwe kleine man zelf ook groeide en we hem beter leerden kennen, nam de twijfel toe. Moesten we op zoek naar een alternatief?
Zo kwam de naam die we eigenlijk ook al wel een paar jaar in ons achterhoofd hielden ineens weer naar voren. En potverdorie, wat klopte alles ineens goed. Dit is ‘m, zonder twijfel. Elke keer dat ik aan de naam denk, dat we hem hardop uitspreken en dat we ons gezin bespreken (met naam en toenaam) word ik er opnieuw blij van.
Het voelt alsof hij er al is, alsof hij al helemaal deel uitmaakt van ons dagelijks leventje. Zo anders dan bij de kleine man, waar ik ontzettend veel moeite had om hem een naam te geven, beleef ik nu heel veel plezier aan het feit dat de nieuwe kleine man al een plek heeft in ons gezin. En dat allemaal door zoiets simpels als een naam. Nog pak ‘m beet een week of tien, dan maken we hem wereldkundig. Leuk he?