We zitten nu een stevige week binnen. Dat wil zeggen, geen lock down, geen noodtoestand, maar toch thuiswerkend en sociaal contact vermijdend. Geen picknick in het plantsoen, geen oppas van opa’s en oma’s. Hier de blijmakers en energievreters van deze week!
Blijmakers
- De man brengt elke ochtend verse cappuccino aan mijn (thuiswerk)bureau. Elke. Ochtend.
- De kleine man heeft besloten dat dit het moment is om uitslapen te ontdekken. Dus we liggen lekker met z’n allen in bed tot ongeveer half acht. Love it.
- Ik spreek sinds de social lockdown meer mensen dan in de hele maand ervoor. Opeens gaan we allemaal whatsapp videobellen om te vragen hoe het gaat en elkaars gezicht maar vooral niet te vergeten. Reuze gezellig.
- Ik rij geen auto meer en daar is mijn rug blij mee.
- Tussen de telefonische vergaderingen en corona updates door, hoor ik de kleine man heel veel plezier maken met de man. Beste achtergrondmuziek ooit.
- De man heeft zijn werkhandschoenen aangetrokken en de tuin in een paar dagen weer zomerklaar gemaakt. Weer helemaal opnieuw verliefd op ons huis – en op de man.
- Het wordt lente. Daar heeft corona weinig mee te maken, maar als we dan toch binnen moeten blijven, laat het dan buiten lekker licht zijn met twierelierende vogels in de bomen.
- Ik ben begonnen in een nieuw boek van John Boyne en het is heerlijk. Eerlijk, zonder thuiswerkscenario had ik dat waarschijnlijk niet gedaan.
- De kleine man lijkt heel blij dat we steeds allebei thuis zijn. Hij is heel blij. Test ons ook een stuk meer nu hij voelt dat ie daar alle tijd voor heeft, maar met zijn vrolijke hoofd maakt ie het ook snel weer goed.
- Ook Wimpie, de miniman in de buik, laat meer van zich horen.
- Er gebeuren hele mooie dingen in de wereld. Ik ben dankbaar voor het werk dat ik doe, mensen maken tekeningen voor de kwetsbare ouderen, gaan voor elkaar naar de supermarkt, bezorgen vrijwillig eten voor horecazaken, er komt veel goeds in ons naar boven!
- Er zijn veel klusjes in huis waarvan we ineens het gevoel hebben dat we er aan toe komen. Nu hopen dat de bouwmarkten lang genoeg open blijven, zodat we volgend weekend – of als de lockdown echt in gaat – de muren kunnen verven voor de potentiele nieuwe babykamer.
- De man heeft een elektrische Duplo-trein gekocht met Heel Veel Rails.
- Ik kom op een vreemde manier tot rust. We zitten weer opnieuw in een bubbel met elkaar en dus maken we daar maar quality time van.
Energievreters
- Dankzij al die dagelijkse cappuccino’s gaat de melk ineens heel snel op.
- Bij de Jumbo kun je online geen sixpacks literpakken melk meer kopen. Zie bovenstaande.
- Online boodschappen doen (wat wij al twee jaar lang, elke week doen) duurt ineens een paar uur. En dan kun je heel veel ook nog helemaal niet bestellen. Zie bovenstaande. Heel begrijpelijk. Ik neem niemand iets kwalijk. Maar irritant is het wel.
- Ik rij geen auto meer en beweeg eigenlijk überhaupt niet meer. Niet goed voor de conditie, de bloedsdoorloop en de aanstaande bevalling. Van het bed is het twee meter lopen naar de douche, van de douche naar de woonkamer toch zeker zeven meter (uitpuffen) en dan weer vier meter terug naar de studeerkamer – het thuiswerkkantoor. Handig man, zo’n gelijkvloerse woning.
- Vanwege bovenstaande mis ik ook 2×30 minuten me-time per (werk)dag. De auto hoef ik niet meer in en het is dus een minuut wandelen van werkplek naar thuisplek. Bar weinig om even de dag te laten bezinken en tot jezelf te komen.
- Er zat een rioolspin op de handdoek die ik pakte na het douchen. Was vast ook gebeurd zonder corona, maar heeft me toch een goed jaar van mijn leven gekost. Rioolspinnen zijn echt groot he.
- We zoeken opnieuw de balans. De man als fulltime huisvader van een kan-zichzelf-niet-langer-dan-10-minuten-vermaken dreumes en ik als thuiswerkende carrièrejager (grapje) die ook nog zwanger is, met een huishouden dat gerund moet worden. Niet altijd makkelijk.
- Ik mis de opa’s en oma’s om de kleine man af en toe even over te nemen en naar hun avonturen met hem te luisteren in plaats van ze zelf allemaal te beleven.
- Het verbouwereert me hoeveel mensen nog gezellig samen in het plantsoen picknicken en dat kluitjes studenten gezellig samen over straat wandelen.
- Het jaagt me angst aan omdat ik niet weet hoe lang dit gaat duren en ik niet weet hoe lang mensen het volhouden om binnen te zijn – en hoe dichterbij het komt (het Noorden is nog relatief coronavrij), hoe banger ik ben dat het iemand treft die dicht bij me staat, zoals een van bovengenoemde opa’s of oma’s.
Morgen gaan we de tweede week in. Elke dag bel ik met mijn werk en we maken al afspraken over vrije dagen en telefoons uitzetten omdat het anders niet te doen is. Vriendinnen houden elkaar op de hoogte met berichten en foto’s. De Jumbo kan nog gewoon mijn nodige bestellingen leveren, die de man dan op kan halen. We komen er wel doorheen. Over 7 dagen meer blijmakers en energievreters. Benieuwd waar we dan staan.