Een kind hebben neemt een hoop tijd in beslag. Tijd die je vroeger aan andere dingen besteedde. Niet dat je nu per se minder doet; ik denk zelfs dat alles een stuk efficiënter wordt. Maar soms wil je ook gewoon tijd die niet nuttig besteed is.
Om te beginnen: gezinstijd. Priceless. Wanneer het kan, starten we de dag met z’n drietjes in het Grote Bed. De kleine man kraaiend en trappelend, lacht ons zo de rest van de dag in. Of samen badderen en met vier handen tegelijk dat kleine lijfje insmeren met baby-olie na afloop.
En dan nog de bekende ‘me-time’. Dat was al belangrijk voor me voordat ik een kind had en nu helemaal. Op de bank onder een dekentje een chickflick kijken met een pot thee en reep chocolade is niet hetzelfde als drie kamers verderop een baby ligt te slapen. Een fotoboek ontwerpen gaat zoveel minder snel met het, inmiddels zenuwtergende, geluid van een mobile boven de box op de achtergrond.
Van een hele dag voor mezelf is mijn me-time verkleind naar waardevolle minuten. Onder de douche staan bijvoorbeeld. Maar dan wel onder de douche staan als de man thuis is, zodat hij zich kan ontfermen over de kleine man. Zodat ik niet gehaast mijn tanden hoef te poetsen en ach, mijn haar deze keer maar niet was, en met twee gespitste oren af sta te drogen. Nee, alle tijd krijg ik van de man, om me te scrubben, in te zepen, shampoo én conditioner te doen, mijn benen te scheren en me ook nog na afloop helemaal te body-butteren alsof mijn leven er vanaf hangt. Kan ik zo weer een week op teren.
Om nog maar te zwijgen over quality time met de man. Want samen uitslapen is inmiddels niets meer dan een vage herinnering. Avondjes uit lukt al wel, maar die ochtenden met z’n tweetjes vergen meer moeite. Waarschijnlijk zal het anders zijn als de kleine man op zijn eigen kamertje ligt, maar die stap heb ik nog niet kunnen zetten. Laat staan het idee dat hij nu al uit logeren gaat. Dus voorlopig nemen we genoegen met knuffelen met z’n drietjes in het Grote Bed. Voordat je het weet is de kleine man namelijk groot – en dan zijn die momenten niet meer dan een vage herinnering. Nu weet ik hoezeer je die moet koesteren. Momenten én herinneringen.