Het ellendige voor de mannen thuis is dat ze het met zwangere vrouwen nooit goed doen. Die van mij is open, eerlijk en betrokken. Heel lief ook. En vaak krijgt hij als dank een hysterisch huilende vriendin. Zo ook afgelopen donderdag.
Inmiddels zit mijn winterjas behoorlijk strak en kan ik mijn gewone kleren niet meer aan. Sporten doe ik al maanden niet meer, want de hormonen versterken mijn luiheid. Wel wil ik graag gaan zwemmen. Lekker dobberen in warm water en af en toe wat zwaaien met zo’n gekleurde foam friet. Lijkt me heerlijk.
Kom je bij het volgende dilemma: tankini, bikini of badpak? Bikini viel vrij snel af. Met zo’n buik paraderen is toch gek. Bovendien zit je nog wel even met die zwangerschapskilo’s en die wil je misschien niet zo net zo hard showen als je buik waar nog een baby in zit. Bij de tankini vroeg ik me af waarom hij eigenlijk bestaat. Eerlijk, je ziet een soort laf streepje buik, als een bouwvakkersdecolleté aan de voorkant. Doe dan een badpak. Dus dat deed ik.
Donderdag kwam ie binnen. Mooie blote rug (maar niet zo bloot dat je borsten geen ondersteuning krijgen), leuk lintje om je buik en resterende taille te benadrukken, hij was perfect. In de woonkamer, waar het warm is, trek ik mijn nieuwe aanwinst aan en poseer voor de man, die nietsvermoedend op de bank zit.
“En, wat vind je er van?” vraag ik.
Paar seconden stilte. (ik voel me als Bridget Jones in haar bunny suit op dat tuinfeestje).
“Het is even wennen.” Zegt hij uiteindelijk.
Ik vecht tegen opkomende tranen en zoek al met één hand naar mijn kamerjas. Hij moet ergens liggen!
“Het is minder sexy.” Gaat hij verder.
Ik zak neer op de bank. Shoot me now please.
“Maar hij ziet er heel comfortabel uit.”
Daar komen ze hoor, de tranen. Ze zijn niet te stoppen. Happend naar adem kruip ik in mijn kamerjas, voel me inmiddels net zo klein als de baby in mijn buik.
Hij snapt het niet. En dan moet ik hem uitleggen dat het helemaal niet leuk is dat je lijf zo verandert. Dat het helemaal niet leuk is dat je ineens afhankelijk bent van hormonen en Moeder Natuur. Dat het helemaal niet leuk is dat alles maar ‘comfortabel’ en ‘goed voor je’ moet zijn. Dat het helemaal niet leuk is dat je van vrouw ineens alleen maar moeder bent. Dat het helemaal niet leuk is om je mooie, strakke kleren in de kast te laten hangen en over te moeten gaan op saaie, degelijke zwangerschapskleding. En vooral dat het helemaal niet leuk is dat je inderdaad zo graag dat comfort wilt en helemaal geen strakke kleding meer aan wilt, maar dat je dan wel wilt dat toch in ieder geval die man op je bank je nog steeds wel sexy vindt.
For the record; dat vindt hij ook. Zo’n 10 keer per week zegt de man dat hij me mooi vindt en dat ik zo mooi zwanger ben. Maar het badpak was, ook voor hem, gewoon even wennen.
Ik heb besloten hem te houden. Dat badpak dus. Gelukkig is ‘ie rood. En iedereen weet dat rood een sexy kleur is.