Ik ben zo’n moeder die eindeloos verliefd is op haar kinderen. Na twee jaar kan ik nog verrukte kreetjes slaken als nr. 1 een nieuw woordje heeft geleerd. Of ik vergeet compleet te eten omdat ik zwijmelend zit te staren naar hoe hij yoghurt uitsmeert over de tafel. En nu heb ik twee van die wezentjes om me over te verwonderen! Dus, een kleine ode aan mijn beide kleine mannen.
Waar ik zo van hou bij nr. 1
- Hij legt altijd zijn handje op je arm of been of schouder als je samen ergens mee bezig bent. Alsof hij wil laten weten dat hij helemaal met je verbonden is in dat moment.
- Hij komt naar je toe om een verhaal te vertellen. Je hoort zijn voetjes trappelen over de gang en als hij je heeft gevonden, begint hij met, “Eh, mama?” en als je dan zegt, “Ja?”, volgt er een heel verhaal, compleet met tien verschillende intonaties bij het woord ‘auto’.
- Hoe hij tegen me aan kan kruipen als we samen een boekje lezen
- Dat het zo’n theatermannetje is. Bij visite moet hij al zijn auto’s laten zien en zes keer door de kamer heen en weer rennen terwijl hij ‘Go go go!’ roept. Als je mazzel hebt, gaat hij dansen en trekt je dan mee de spreekwoordelijke dansvloer op. Tegenwoordig zingt hij ook en dan smelt mijn moederhart echt helemaal.
- Zijn ontdekkingsdrang en liefde voor buiten. Met een stokje peuren in de modder, stampen in de plassen, kusjes geven aan een mier en heel hard van heuvels af rennen.
- Hij kan stralen van trots als hij weer een nieuw woordje heeft geleerd. Cruesli bijvoorbeeld, kwam er vanmorgen ineens moeiteloos uit. Dan zit er een klein sterretje aan tafel.
- Zijn lach, wat hou ik van zijn lach. Met guitige pretoogjes als hij een grapje maakt (zijn grapjes, hou ik ook van!) of juist veel te overdreven als hij mee wil doen met de grote mensen.
- Hij is zo lief voor zijn broertje. Niet alleen door te knuffelen en kusjes te geven en zijn handje vast te houden, waarvan hij ook wel weet dat wij het leuk vinden als hij dat doet. Laatst betrapte ik hem erop dat hij aan tafel heel gebiologeerd naar nr. 2 zat te kijken met een zachte glimlach op zijn gezicht, alsof hij ineens begon te begrijpen dat ze allebei hetzelfde zijn (een mens).
- Hij wil overal bij helpen, vooral in de tuin. Plantjes water geven, frambozen plukken, zakken potaarde tillen. Ook helpt hij bij de fles geven aan nr. 2, de was in de wasmachine doen en draagt hij boodschappen naar de koelkast.
- Waar ik eindeloos verliefd ben, is nr. 1 eindeloos vrolijk en lief. Er zit een blijheid in dat kind waarvan ik niet weet waar we het aan te danken hebben, maar ik koester het enorm.
Waar ik zo van hou bij nr. 2
- De gouden glans op zijn gezicht in de vroege ochtend als hij dicht tegen me aan ligt, met gesloten ogen, een nog helemaal gaaf gezicht en zo’n slapend mondje, en het eerste licht van de dag op zijn voorhoofd valt.
- Zijn enorme ogen die vol verbazing en guitigheid de wereld in kijken.
- Hij laat kleine scheetjes als hij ontspannen is (tijdens het slapen) en als hij langzaam wakker begint te worden. Dat moet wel moederliefde zijn, want ik vind het zó aandoenlijk als dat gebeurt.
- Hij grijpt zich vast met zijn kleine handjes en scherpe nagels. Houdt je shirt (of borsthaar, in geval van de man) heel stevig vast. Nu nog om er zeker van te zijn dat je dicht bij hem blijft, maar ik vermoed dat dit ook een vertoon is van een beschermend karakter. Dat moeten we nog gaan ontdekken.
- Zijn lach, wat hou ik ook van zijn lach. Met wijd open mond, vlak nadat hij even verbaasd zijn wenkbrauwen optrekt (he, je bent er!), lacht hij voluit (wat leuk dat je er bent!) en soms volgt er dan een licht hinnikend geluid.
- Hij maakt ontzettend veel lawaai. Knorrende, pruttelende, krakende geluidjes, als een draakje. Of hij nu tevreden is of heel erg ongelukkig, hij laat van zich horen.
- Zijn wilskracht. Niet alleen de overtuiging waarmee hij ter wereld kwam, maar ook de wijze waarop hij zijn hoofd en schouders rechtop houdt en zich al probeert af te zetten met zijn voetjes van 5 centimeter lang.
Er is weinig leuker dan op papier zetten wat je zo leuk vindt aan je kinderen. En elke maand komt er weer iets nieuws bij, want man, wat gebeurt er veel in de eerste jaren van een kinderleven. Zoveel om van te genieten, zoveel om smoorverliefd op te zijn. Zoveel om weer even op te kunnen halen als er eentje middenin een driftbui zit of midden in de nacht krijst omdat de fles niet snel genoeg komt.